این جملات رو زیاد شنیدیم که :
– بچه دار بشید رابطه‌تون محکم میشه!
– بچه دار بشی شوهرت پابند میشه!
– بچه که بیاد این مشکلات تموم میشه!
– راه حل این اختلاف‌ها اومدن یک بچه ست!
– ….
همه‌ی این تفکرها اشتباه هستند و این یعنی نگاه ابزاری و سوءاستفاده کردن از کودک. بچه با اومدنش قرار نیست چیزی رو اصلاح کنه و رابطه رو بهبود ببخشه. تنها کاری که بچه با اومدنش میکنه اینه که توجه والدین رو برای مدتی به خودش معطوف میکنه و بین زن و شوهر یک دیوار میکشه که کمتر همدیگه رو ببینند و در نتیجه زن و شوهر فکر میکنند اختلافهاشون کم شده، درحالی که اونها فقط برای مدتی کمتر همدیگه رو میبینند! همین!
و بعد اتفاقی که میوفته اینه که والدین، ناخودآگاه بچه رو مسئول رابطشون میدونند و وقتی اون بچه مستقل بشه (اگر بذارند بشه!) جنگ و دعواها به اشکال تشدید شده‌ای بر میگرده و زوج رو با تنش بالایی مواجه میکنه.
اول رابطه ها رو ترمیم کنیم و بعد اقدام به فرزندآوری.
بچه، ابزار نیست و هیچ مسئولیتی در قبال رابطه‌ی والدینیش نداره.
